Onderstaande grafiek geeft per type gebied het aandeel van de oppervlakte weer van percelen die voorwerp uitmaken van een planbatenheffing. De delen van percelen waar zich geen planbatenwaardige bestemmingswijziging voordeed, worden niet meegerekend. De grootste oppervlakte ligt in de landelijke delen van Vlaanderen (74,8%) t.o.v. 18,2% in het randstedelijk gebied en 7% voorin het verstedelijkt gebied.

Agrarisch gebied is met bijna de helft (48%) de grootste bronbestemmingscategorie binnen planbatendossiers. Bedrijvigheid met bijna de helft (49%) de grootste doelbestemmingscategorie binnen planbatendossiers.

De broncategorie is de categorie van gebiedsaanduiding van een perceel vóór het in werking treden van het plan dat de planbaat veroorzaakt. De doelcategorie is de categorie van gebiedsaanduiding van een perceel ná het in werking treden van dit plan.
Dat de ‘absolute’ oppervlakte het grootst is in het landelijke gebied is niet verwonderlijk omdat landelijk gebied sowieso het grootste deel van Vlaanderen bestrijkt.

Uit absolute oppervlakte-cijfers blijkt dat planbaten het meest voorkomen in landelijke gebieden. Analyse geeft aan dat het aandeel planbaten in het randstedelijke gebied nog groter is als gekeken wordt naar de bedragen i.p.v. de oppervlakte. Dit komt doordat het type van planbaten dat in randstedelijke gebied voorkomt doorgaans hogere bedragen impliceert dan in landelijke gebieden. In landelijke gebieden zijn er bijvoorbeeld grote gebieden die van een groene bestemmingscategorie worden omgezet naar landbouw wat veel minder opbrengt dan een omzetting van openbaar nut naar bedrijvigheid (een type omzetting dat veel voorkomt in randstedelijk gebied).