Meten hoe productief we hulpbronnen gebruiken, is een goede maat voor de vergroening van de economie. We doen dat met indicatoren waarbij we de verhouding nemen tussen het BBP (Bruto Binnenlands Product) en het gebruik van hulpbronnen zoals energie, materialen of ruimte. Die noemen we de productiviteitsindicatoren. Hoe meer toegevoegde waarde we kunnen creëren per gebruikte hoeveelheid van een hulpbron, hoe groener onze economie.

De Vlaamse productiviteit verbetert in de loop der tijd

De hulpbronproductiviteit verbetert voor alle thema's, met uitzondering van het jaar 2020 waar voornamelijk een sterke afname in het BBP door de COVID-crisis zorgde voor een afname bij sommige hulpbronnen. De sterkste verbetering in productiviteit zien we bij water (incl. koelwatergebruik) en daarna bij broeikasgassen en energie. Ook onze ruimteproductiviteit verbetert, hoewel het ruimtegebruik blijft stijgen. De stijging is kleiner dan de stijging in economische groei wat de gunstige evolutie in de productiviteit van ons ruimtegebruik verklaart. Voor materialen verbetert de productiviteit sinds 2011 en zit de verbetering ongeveer op hetzelfde niveau als ruimtegebruik.

Vlaanderen loopt achter op buurlanden

Hoewel Vlaanderen gestaag vooruitgang boekt, heeft het voor de meeste productiefactoren een lagere hulpbronproductiviteit dan de buurlanden. Die creëren meer toegevoegde waarde met dezelfde hoeveelheid hulpbronnen, zoals energie, materialen, ruimte of water. Dit staat in contrast met onze arbeidsproductiviteit, die relatief hoog is ten opzichte van andere landen.
Ook ten opzichte van andere Europese landen scoren we vaak maar gemiddeld en voor energie zelfs zeer laag.